YALNIZ AĞAÇ

Yalnız Ağaç 

Dün gece yalnız bir ağaç gördüm Ay ışığının yansıdığı dallarına yakından baktım Kuşlar dünemişti, usul usul seslerini duydum Yalnız olmasına rağmen mutlu rolü yapıyordu Selvi boyu, eğik dalları çok güzel görünüyordu Kararmıştı, eksikti bir tarafı için için ağlıyordu Yerlerde açmıştı çiçekler, onları da koruyordu Yanındaki kuşlar, çiçekler duymasın diye gizlice inliyordu Karanlık gecenin sabahını umutla bekliyordu Sessiz kırların güzel kokusunu içine çekiyordu Bir arkadaşının olmasının özlemini duyuyordu Geceler soğuk olur tabiî ki de üşüyordu Doğadan gelen kirli havaya oksijen saçıyordu Kendini işe yaramayan bir bitki sanıyordu Oysa ne kadar önemli özellikler taşıyordu Esen rüzgar bile ona dokunmadan geçiyordu Sabah olunca açılır papatyalar, laleler Uzaktan da olsa görünür ağaç dolu tepeler Bu onun birazcıkta olsa sevincini yeniler Kaval çalan çobanlar, uyuklayan koyunlar altında gölgelenirler Bir gün gelecek, yıkacaklar onu elbet Dallarından odun, kömür yapmak kimlere kısmet Defter, kalem, kitap çocuklarımıza medet O cansız gövdesi uzanacak sanki bir ceset